Galerucella soort
Over het dier op de foto valt weinig te vertelen. Verder dan de constatering dat het hier om een soort uit het geslacht Galerucella betreft komen we namelijk niet. In Nederland komen zes soorten voor, waarvan alleen het waterleliehaantje (Galerucella nymphaea) goed is te herkennen: hij heeft als enige soort grijze dekschilden. Toch vermoeden we dat het hier gaat om of Galerucella calmariensis of om Galerucella pusilla. Beide soorten zijn bruinig, tamelijk breed en ongeveer 5 mm lang. Ze lijken zeer sterk op elkaar en zelfs de levenswijze is identiek, want beide soorten komen vooral voor op kattenstaart (Lythrum). De larven beginnen hun leven als bladmineerder, dat wil zeggen dat ze in een blad leven en dat van binnenuit opeten. Maar al spoedig zijn ze te groot, en leven op de onderkant van het blad. Ze maken geen gaten in het blad, maar laten de opperhuid in takt. Alles eronder wordt opgegeten. Dergelijke nčt niet gaten noemen we vensters. Ook veel aardvlooien veroorzaken vesnterschade. In de VS worden beide soorten ingezet om de wildgroei van de oorspronkelijk niet in Amerika voorkomende grote kattenstaart (Lythrum salicaria) in te dammen.
