Bruine sprinkhaan Chorthippus brunneus
Een andere bekende insectengroep bestaat uit sprinkhanen. De meeste hebben kikkerachtige achterpoten waarmee ze inderdaad goed kunnen springen. Er zijn twee hoofdgroepen: veldsprinkhanen en sabelsprinkhanen. Veldsprinkhanen zijn vaak lawaaiierige, vegetarische springers met tamelijke korte en dikke antennen. De sabelsprinkhanen eten alles: planten en dieren (vooral andere insecten) en hebben lange en heel dunne antennen.
Veel soorten lijken erg veel op elkaar en zijn moeilijk uit elkaar te houden. De nimfen van sprinkhanen zijn identiek aan de imago's, alleen wat kleiner. Na een aantal vervellingen worden ze uiteindelijk volwassen. Op de twee onderste foto's zie je zo'n nimf. De meeste sprinkhanen maken ratelende of krassende geluiden die soms al van veraf hoorbaar zijn. Je vindt ze vooral op wat drogere terreinen in vaak grote aantallen. Bijna alle sprinkhanen zijn bruin of groen. Alle soorten in onze tuin behoren tot het geslacht Chorthippus en daarvan komen in de Benelux diverse soorten voor, die luisteren naar prachtige namen als de snortikker, de krasser, het locomotiefje en de zompsprinkhaan. Al deze soorten zijn bijna niet uit elkaar uit te houden, vooral ook omdat ze allemaal verschillende kleuren kunnen hebben: groen, bruin of allebei. De echte deskundigen onderscheiden ze vooral door hun 'zang'. De zang van de bruine sprinkhaan is heel gemakkelijk te herkennen: zeer korte 'zzz'-tonen (van minder dan één seconde), die elke 2 tot 4 seconden wordt herhaald. Het diertje wordt ook wel het tandradje genoemd.
