Zwartkoppissebed Porcellio spinicornis
De zwartkoppissebed wordt 9 tot 14 mm lang. Zoals de naam al aangeeft heeft hij altijd een inktzwarte kop. Het dier op de foto is nogal saai, want de meeste exemplaren zijn veel kleurrijker. De vlekken zijn meestal bruin tot heldergeel. De grondkleur is ook nogal variabel: er komen zelfs geheel roze exemplaren voor. De zwartkoppissebed lijkt sterk op de mospissebed, maar is slanker. Kenners kijken naar een paar details om de twee soorten uit elkaar te houden: de pleodale longen en het flagellum. De pleodale longen zijn witte stippen op de laatste segmenten van het lichaam. Je moet het dier daarvoor wel omdraaien, want ze zitten aan de onderkant. Het flagellum is het laatste gedeelte van de antennes. De mospissebed heeft drie flagellumsegmenten en geen pleodale longen. De zwartkoppissebed heeft twee flagellumsegmenten en twee paar pleodale longen.
De zwartkoppissebed houdt van mensen. Eigenlijk kan hij alleen maar worden gevonden in de buurt van de mens. Oude muren, daken, zolders en zelfs kerhoven zijn geliefd. Hij houdt van vrij droge omstandigheden, dit in tegenstelling tot de meeste andere pissebedden die snel uitdrogen. In menig huis vind je de kelderpissebed en de ruwe pissebed in de kelder en de zwartkoppissebed op zolder. Deze soort wordt ook regelmatig elders in huis gezien, waar hij wat rondloopt. Toch zullen veel mensen niet eens in de gaten hebben dat hij in hun huis woont, want het is toch vooral een nachtdier.
Dit is in Nederland een gewone soort. Ook algemeen in Engeland en Duitsland, maar in België tamelijk zeldzaam, vooral voorkomend in het noordoosten.
